Liczne gatunki roślin doniczkowych, zwłaszcza o rozetowym typie wzrostu, silnie rozrastają się w okazałe kępy. Niekiedy, jeśli najstarszy egzemplarz zaczyna zamierać, to zastępują go inne, młode i dorodne. Kępy można dzielić niemal przez cały rok, choć najlepiej wczesną wiosną.
Najpierw wybijamy bryłę korzeniową z doniczki. Następnie dzielimy kępę rozrywając ją lub rozcinając ostrym nożem. Każda oddzielona część rośliny powinna mieć korzenie i kilka pędów. Młode kępki sadzimy do doniczek. Szybko się przyjmą, jeśli przez 3-4 tygodnie zapewnimy im więcej ciepła, niż wymagają starsze okazy.
W ten sposób można rozmnażać między innymi wiele paproci: ciemnotkę (Pellea), adiantum, nefrolepis, orliczki {Pteris), paprotniki (Cyrtomium), „łosie rogi” (Platycerium); begonie o ozdobnych liściach, kliwie: C. miniata i C. nobilis; dzwonki (Ca m pa nu la): C. isophylla i G fragilis; anturia, asparagusy, cibory (Cyperus): rozpierzchłą (G alternifolius) i zmienną (G diffusus); fi-tonie, maranty, kalatee, pilee, solejrolie, fiołki afrykańskie (Saintpaulia), skrzydłokwiaty (Spathiphyllum) i rośliny z rodziny ananasowatych (Bro-meiiaceae).
Podobnie postępujemy z niektórymi gatunkami palm: Chrysalidocarpus lutescens (inaczej Areca lutescens), Chamaedorea elegans i Chamaerops hu mi lis.