U góry: droga Księżyca z zaznaczonymi znakami zodiaku (obieg syderyczny), u dołu: cztery trygony, każdy zbudowany z trzech znaków o takim samym działaniu.
Wpływ Księżyca na rośliny
Rytm biologiczny najpierw zauważono jako subtelny związek między Księżycem, wodą i zwierzętami morskimi. Na występowanie biologicznych rytmów u roślin długo nie zwracano większej uwagi. Jest to zadziwiające, jako że w świecie roślin właśnie woda odgrywa niesłychanie ważną rolę —jej zawartość w roślinach waha się od 75 do 90%. Bulwa ziemniaka zawiera 75% wody, a szczególnie zasobny w nią owoc ogórka — nawet 95%. Porównując wyniki badań nad przemianą materii u ziemniaków Brown (1954) stwierdził, że istnieje ścisły związek między szybkością tych procesów a fazą Księżyca i porą roku. Dokładniej badaniem rytmów u roślin, zwłaszcza związanych ze wzrostem, zajął się Ab^ rami (1972). Badania prowadził w ogrodzie botanicznym w Padwie obserwując następujące rośliny: przebiśnieg, kokorycz, zawilec, żywokost, dziewannę, podagrycznik i dzwonek. Udowodnił, że związek między temperaturą otoczenia a wzrostem nie jest ścisły i stały, ale zależy również od fazy Księżyca. W czasie pełni wzrost badanych roślin był niezależny od temperatury zewnętrznej, podczas gdy w nowiu taka zależność występowała. Ma to szczególnie duże znaczenie w uprawach biodynamicznych.
Również Steiner w swoich wykładach w czasie Kursu Rolniczego wskazywał na to, że „woda wspomaga wpływ sił Księżyca na Ziemię”. Jest to szczególnie wyraźne w czasie nowiu i pełni. Wszechstronne wskazówki Steinera skłoniły G. Wachsmutha (1951) do zajęcia się tym zagadnieniem. Wyniki swoich badań opisał w obszernych publikacjach poświęconych rytmom oddychania Ziemi w ciągu dnia i roku, jak również dobowemu rytmowi różnych procesów życiowych roślin, zwierząt i człowieka. Dawno też zwrócono uwagę na to, że w obszarze szwajcarsko-niemieckim ludowy obyczaj uzależnia terminy siewu, sadzenia, uprawy gleby i nawożenia roślin od fazy Księżyca.
Na podstawie obserwacji prowadzonych w latach 1930—1940 opracowano pierwsze oparte na metodach biodynamicznych zalecenia dotyczące terminu wysiewu nasion. Są one zachętą do rozpoczęcia właściwych badań w tej dziedzinie. Najlepszą rośliną do takich badań jest rzodkiewka, wysiewana wielokrotnie w ciągu lata. Roślina ta znana jest z szybkiego wzrostu i wyraźnej reakcji na termin wysiewu oraz inne czynniki zewnętrzne, które mają zasadniczy wpływ na jakość części jadalnej. Może ona być smaczna i soczysta lub zdrewniała, zniekształcona i piekąca w smaku, może też szybko wybijać w pędy kwiatostanowe. Jest znakomitym obiektem do obserwacji, które umożliwiają wzbogacenie naszej wiedzy w tym zakresie.
Po roku 1945 przerwane prace podjął F. Rulni i H. Schmidt. W formie kalendarycznych zaleceń przekazali ciekawe wyniki swoich badań zainteresowanym rolnikom i ogrodnikom. Nie ograniczyli się tylko do wpływu nowiu i pełni Księżyca na rośliny, ale H. Schmidt na podstawie własnych doświadczeń z hodowli zwierząt wskazał na ujemny wpływ na organizmy żywe położenia Księżyca w tzw. węzłach (miejsca przecięcia się orbity Księżyca z płaszczyzną ekliptyki).
Na podstawie powyższych opracowań Maria Thun doszła do wniosku, że w syderycznym obiegu Księżyca (droga do określonego miejsca w zodiaku i z powrotem), który trwa 27 dni i 7 godzin — ukryte są możliwości wpływania na wzrost i rozwój roślin.