Niemal wszystkie peperomie (Peperomia) to z pochodzenia ,Amerykanki”: w warunkach naturalnych rosną głównie w Ameryce Południowej i Środkowej, a także w południowych stanach USA (tylko kilka gatunków wywodzi się z Afryki).
Peperomie należą do rodziny pieprzowatych (Piperaceae) i pewnie dlatego czasami zwane są też pieprzownikami. Jest to rodzaj bardzo bogato reprezentowany – niektóre źródła podają, że nawet przez 1000 gatunków (przeważnie byliny). Rośliny te mają wzniesione lub zwisłe pędy, osiągające od 10 do 30 (rzadziej 50) cm długości. Wydają dziwne wydłużone kwiatostany zielonkawej barwy. Większość gatunków zasiedla miejsca cieniste i wilgotne, ale niektóre tolerują również silne nasłonecznienie. Wiele z nich to epifity, bytujące w konarach drzew.
W mieszkaniu peperomie nie wydają nasion, dlatego rozmnażamy je wegetatywnie – przez podział rozrośniętych egzemplarzy, z sadzonek pędowych lub liściowych.
Przez podział mnożymy gatunki tworzące silnie rozrośnięte kępy. Ostrożnie wyjmujemy roślinę z doniczki (liście peperomii są bardzo kruche) i dzielimy ją ostrym nożem na 2 lub 3 części. Usuwamy zaschnięte i chore fragmenty korzeni, a także stare liście, po czym sadzimy w małych doniczkach z drenażem na dnie i ustawiamy w ciepłym, ocienionym miejscu. Całe doniczki warto okryć na kilka dni woreczkami foliowymi, żeby zwiększyć wilgotność powietrza.
Sadzonki pędowe dobrze się ukorzeniają przez cały okres wegetacji, a nawet zimą. Zdrowe pędy tniemy na 5-8-centymetrowe odcinki i z dolnych ich części obrywamy wszystkie liście. Sadzonki umieszczamy w wilgotnym piasku i przykrywamy folią.
Z sadzonek liściowych rozmnażamy gatunki o dużych liściach. Ogonki liściowe skracamy tak, aby miały długość 2 cm, po czym zagłębiamy sadzonki (aż do podstawy liścia) w mieszaninie torfu z piaskiem, okrywamy folią i ustawiamy w ciepłym, jasnym miejscu. W ciągu 3-4 tygodni sadzonki powinny się ukorzenić, a gdy wypuszczą młode liście, przesadzamy je do małych doniczek.